Martine doet dat sinds 2017 bij het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). Visuospatieel neglect, kortweg neglect genoemd, is een veelvoorkomende stoornis die kan optreden bij mensen die een beroerte hebben gehad. Martine wil onder meer duidelijk krijgen hoe neglect het best kan worden vastgesteld tijdens de revalidatie.
Kun je meer vertellen over jouw onderzoek?
“Mijn onderzoek richt zich op het beoordelen van visuospatieel neglect na een beroerte én het in kaart brengen van de gevolgen. Neglect is een veelvoorkomende stoornis na een beroerte. Iemand die neglect heeft, heeft voor één kant van de ruimte om zich heen geen of minder aandacht. Een voorbeeld is dat iemand één kant van zijn bord leeg eet. Voor de andere helft is er geen aandacht. Het bijzondere is dat er met de ogen en het visuele gedeelte van de hersenen niets mis is.”
Wat is het doel van jouw onderzoek?
“Visueel neglect heeft vergaande gevolgen, zoals een langere revalidatie, minder goed herstel en meer afhankelijkheid bij de dagelijkse dingen. Cliënten die na een beroerte zijn opgenomen op een afdeling voor geriatrische revalidatie, worden niet altijd onderzocht op de aanwezigheid van neglect. Met mijn onderzoek wil ik in beeld krijgen hoe we neglect het beste kunnen beoordelen én vaststellen. Ook wil ik weten wat de gevolgen zijn. Op die manier kunnen we neglect in een veel vroeger stadium ontdekken én erkennen. Als we dat kunnen, zijn we in staat om mensen en hun mantelzorgers veel gerichter te helpen.”
Wat heb je inmiddels gedaan?
“Ik ben begonnen met een literatuuronderzoek. Daaruit kwam naar voren dat neglect dagelijkse activiteiten minder makkelijker maakt. Iemand is daardoor minder zelfstandig. Ook deelnemen aan de samenleving lijkt moeilijker. Even boodschappen doen of deelnemen aan een hobbyclub gaat niet zo makkelijk meer. Mensen met visueel neglect hebben meer hulp nodig en dat lijkt te zorgen voor een hogere zorglast bij de mantelzorgers. Het is daarom erg belangrijk dat er binnen de geriatrische revalidatiezorg vroegtijdig in beeld wordt gebracht of iemand visueel neglect heeft. Met een onderzoek hebben we al bekeken hoe neglect binnen verschillende instellingen in Zuid-Holland wordt beoordeeld. Op basis van de resultaten gaan we nu een haalbaarheidsonderzoek doen om te kijken hoe neglect het beste kan worden vastgesteld. En om ook de begeleiding van mensen met deze stoornis te kunnen verbeteren, ga ik nog huisbezoeken afleggen. Daarmee zie en hoor ik waar mensen met visueel neglect tegenaanlopen. Daarmee wil ik een zo’n compleet mogelijk beeld schetsen van de gevolgen van neglect.”
Wat betekent dit voor de cliënt?
“Als we in een veel vroeger stadium weten dat iemand neglect heeft, dan kunnen we het revalidatietraject daar meteen op inrichten. We kunnen iemand goed voorbereiden op het ontslag naar huis. Met een goede beoordeling en een duidelijk beeld van de gevolgen die neglect heeft, zijn we in staat om een cliënt beter en gerichter te helpen. We kunnen de mantelzorgers ook veel beter informeren én voorbereiden.”
Wat levert het onderzoek de zorgmedewerkers op?
“Met het onderzoek willen we een manier vinden waarmee we binnen de geriatrische revalidatiezorg mensen met een beroerte op een juiste wijze kunnen beoordelen op eventueel neglect. Als dat mogelijk is, kan direct de multidisciplinaire behandeling daarop worden aangepast. Daarmee behalen we de beste resultaten. Ook krijgen collega’s door mijn onderzoek een veel duidelijker beeld van wat de gevolgen van neglect zijn. Daarmee kunnen we cliënten en mantelzorgers veel gerichter adviseren.”