Hoi Agnes,
Wat tof dat jij zo bewust voor de ouderenzorg hebt gekozen en samen met ons die uitdaging aan wilt gaan! Als ik het zo lees neem jij een goed gevulde rugzak aan ervaring mee in je nieuwe baan waar ik ook profijt van kan hebben. Juist vanwege jouw afstudeerrichting als sociaal psycholoog en werkervaring als manager hoop ik dat jij af en toe met een andere blik naar een vraagstuk kan kijken, zodat ik ook weer aan het denken word gezet…dat houdt mij scherp ;-)
‘Met een deken over mijn kop in bed liggen’….als ik er tijd voor zou hebben, dan lijkt mij dat af en toe zeker wel lekker, maar het zit niet in mijn systeem! Als manager in de zorg heb ik mijzelf jaren geleden aangeleerd om tegelijk met de dagdienst te beginnen met werk, oftewel om zeven uur loop ik Adegeest binnen om mijn werkdag te starten. Dit betekent dat ik al vroeg in de ochtend die deken van mij afsla. Aangekomen op het werk loop ik mee met de coördinerende dienst met de overdracht, waardoor ik de bijzonderheden betreffende de bewoners meekrijg en onze medewerkers face to face zie. Dit ervaar ik als zeer fijn, want zo sta ik ook in contact met de zorgcollega’s die voornamelijk in de nacht werken. Mijn eerste uur in Adegeest ben ik dan ook vaak als een soort vraagbaak aanwezig. Vervolgens werk ik mijn administratie alvast weg, want vanaf negen uur starten toch vaak enkele overleggen op Adegeest of op een andere locatie van Florence.
Mijn werkdagen probeer ik twee keer in de week om drie uur te beëindigen, zodat ik mijn jongens uit school kan halen: de overige schooldagen wordt dit gedaan door lieve oppasoma’s. In de beleving van mijn kinderen werk ik niet veel, hoewel het toch ruim 32 uur is. Zij zijn het gewend dat papa vier dagen in de week de ochtenden opstart en hen naar school of gastouder brengt. In de middag ben ik dus vaak thuis wanneer zij (net) uit school komen. Na een soms pittige werkdag wisselen van de rol van manager naar die van mama gaat heel rap: op de fiets de middelste ophalen bij een vriendje, de oudste afzetten bij de hockeytraining. De jongste heeft de pech dat hij altijd maar weer mee moet. Nog even snel het eten in elkaar flansen, kinderen aan het einde van de dag laten badderen na het ravotten en dan ’s avonds óók nog wat tijd voor mijzelf nemen om te sporten of met dit prachtige zomerweer in de tuin te ontspannen met een kop koffie en een goed gesprek of iets te lezen. Het zijn inderdaad veel ballen om in de lucht te houden, maar wel allemaal stuiterballen waar ik energie van krijg. Wellicht kan ik ook nog toevoegen aan mijn CV: jongleur. In ieder geval voor mij geen tijd en zin om onder een deken te liggen. Jij geeft aan dat jij soms wel de ballen zou willen laten vallen, maar hoe houd jij ze in de lucht met werk, gezin, mantelzorg, enzovoort?
Groetjes, Michelle
