Hoi Agnes (en minister De Jonge),
2019 heeft zijn intrede gedaan en ik droom van een vrolijk jaar met veel quality time met mijn mannen (groot en klein), lekker sporten, gezellige momenten met vrienden en familie en veel werkplezier. Toch sta ik ook even stil bij onze bewoners en hun kleine dromen… een visje eten op de Pier bij Scheveningen: wat een fijn vooruitzicht voor meneer Smit! Zulke simpele zaken in onze ogen, maar van onschatbare waarde voor een ander.
Weet je wat ik daarom dit jaar ook op mijn to do-lijst heb gezet? Een bewonersvakantie voor enkele bewoners van Adegeest! Op mijn oude werkplek organiseerde ik dit jaarlijks met een aantal collega’s. Hele dagen buiten, met z’n allen uitgebreid ontbijten, naar de supermarkt om boodschappen te doen, een ijsje eten in het dorp, op safari door de Beekse Bergen en tot slot barbecueën op de ‘bonte’ avond. Kortom, allemaal alledaagse dingen voor ons, maar niet meer voor onze bewoners: die dromen er alleen nog maar van. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht bedenkend dat wij die kleine, grote momenten voor hen gaan bewerkstelligen.
Nog even wat anders. In Adegeest hebben wij deze week een meneer opgenomen wiens echtgenote in de aanleunwoningen woont. Ontzettend fijn dat zij in elkaars nabijheid kunnen blijven, maar tevens ook een druppel op een gloeiende plaat. Want in Nederland zijn veel ouderen die in hun laatste levensjaren bij hun geliefde willen wonen, maar voor wie dat niet mogelijk is. Eind december was er een item op televisie waarin minister Hugo de Jonge bij een echtpaar en hun casemanager op bezoek ging. Het echtpaar was eind tachtig en mevrouw gaf aan de zorg voor haar geliefde niet meer te kunnen dragen. Bij opname in het verpleeghuis zouden zij gescheiden worden, want mevrouw had nog geen verpleeghuiszorg nodig. Minister de Jonge gaf aan dat dit niet het geval hoefde te zijn en dat mevrouw zich hier geen zorgen over hoefde te maken. Ik schrok enigszins, want natuurlijk heeft minister de Jonge in de regel gelijk, maar in de praktijk is het gewoon anders!
Wij hebben het geluk dat Adegeest zowel verpleeghuiszorg als aanleunwoningen heeft zodat ‘echtpaarhereniging’ mogelijk is, maar zijn er wel genoeg van dit soort concepten? Daarnaast is de wachtlijst voor Adegeest zó lang dat de praktijk geregeld anders verloopt.
Dus ik richt mij nu even tot minister de Jonge, want weet u wat ik wens voor 2019? Transparantie in de communicatie tussen regel en realiteit, maar bovenal droom ik, net als dat echtpaar op televisie, van meer huizen zoals Adegeest. Bent u benieuwd hoe het in Adegeest verloopt, komt u dan gerust eens langs en misschien dat u op de terugweg meneer Smit op kan halen voor een visje op de
Pier, want zo’n alledaags uitje is toch een realitische droom om uit te laten komen!
Groetjes en wellicht tot snel,
Michelle
