Hoi Agnes,
Geloof het of niet, maar het tijdstip dat ik nu schrijf, is 02:05 zaterdagochtend. Nee, niet omdat ik niet kan slapen, maar omdat ik nu aan het werk ben op Adegeest! Door omstandigheden viel er afgelopen maandag opeens een nachtdienst open voor vrijdag. Na heel veel gepuzzel de eerste twee dagen van de week moesten wij concluderen dat diensten schuiven of extra inzet vanuit het eigen personeel of de flexmedewerkers niet mogelijk was. Wij hebben gebeld met collega’s van andere Florence-locaties, onze thuiszorg en contacten bij uitzendbureaus, maar allemaal tevergeefs. Het knelt ook hier aan alle kanten! En dus zit ik hier samen met een ontzettend fijne, ervaren helpende in de nacht. Enerzijds ben ik blij dat ik nog steeds BIG geregistreerd verpleegkundige ben en daardoor mijn team kan ondersteunen, anderzijds voel ik mij ontzettend machteloos als ik kijk naar dit praktijkvoorbeeld van de huidige problematiek. Want laten we wel wezen: het zal niet zo snel beter worden. Het oplossen van deze nachtdienst is een druppel op een gloeiende plaat….en dat doet pijn.
Toevallig zat ik van de week bij ons zorgkantoor aan tafel met de grote en kleine zorgorganisaties uit de Leidse regio. Er is komend jaar geld beschikbaar gesteld door de overheid om meer persoonsgericht te gaan werken. Maar hoe kun je meer persoonsgericht werken als er minder zorgpersoneel beschikbaar is voor onze bewoners? In de Leidse regio willen wij met elkaar kijken hoe wij hierin de krachten kunnen bundelen, want we hebben allemaal hetzelfde uitgangspunt: zorgen doen wij samen. Dit houdt dus ook in dat wij van mening zijn dat we elkaar niet moeten beconcurreren maar samenwerken. Een voorbeeld hiervan kan zijn dat een geriatrisch verpleegkundige 16 uur op Adegeest werkt en 16 uur bij een andere zorgorganisatie in Voorschoten. Hierdoor heeft de betreffende medewerker 32 uur per week werk, houden we ons beide aan de formatie die we in mogen zetten en kunnen we van elkaar leren. Een win-winsituatie voor zowel de zorgorganisatie als de medewerker.
Vanuit Florence heb ik aan die tafel onze ervaring gedeeld over de inzet van ondersteuning op verschillende vlakken ten behoeve van onze zorgmedewerkers. Met gepaste trots vertelde ik over onze nieuwe functie van administratief medewerker. Die collega’s nemen zoveel administratief werk uit handen voor de zorgmedewerkers dat er direct meer aandacht voor de bewoners is in plaats van achter een computer zitten. Het delen van deze ervaring zorgde voor inspiratie bij mijn tafelgenoten en was direct een uitnodiging om met elkaar te bedenken welke andere functies er mogelijk zijn om de zorgmedewerkers te laten zorgen en het oplossen van de personele problematiek (meer vraag dan aanbod) te benaderen vanuit een ander perspectief.
Wenselijk zou voor ons ook ondersteuning zijn bij de begeleiding van de opname van een nieuwe bewoner, zodat dit niet per definitie op de schouders van de EVV’er terecht komt. Expliciet bedoel ik dan van rondleiding tot ontvangst en het in kaart brengen van de eerste zorgbehoefte- en wensen. Een EVV’er werkt bij ons onregelmatig, terwijl een ontvangst en de kennismaking erg belangrijk is in de eerste week. Zie jij in een dergelijke functie een meerwaarde ter ondersteuning van de EVV’er? Of zou jij wellicht een hele andere functie in willen zetten ter ondersteuning?
Groetjes, Michelle
