Ha Michelle,
Ik wens je een fantastisch, liefdevol en vooral gezond nieuwjaar, samen met je gezin.
Wat een mooi verhaal van Annelie!
Weet je Michelle, ik ben nu acht maanden manager Zorg in Oostduin. Ik heb zonder zorgachtergrond de kans gekregen om hier te starten. De wereld waar ik in terecht ben gekomen is dynamisch, interessant maar ook gewoon heel ingewikkeld. Wij staan in Oostduin voor grote vraagstukken. Ik wil daar alles voor doen. Of het gaat lukken? Ik hoop het, maar geen dag is hetzelfde en elke dag zijn er onvoorziene gebeurtenissen. Nu ik hier langer ben, leer ik de bewoners beter kennen en dat is prachtig.
Wij hebben hier sinds een paar maanden een bewoner die zijn draai niet kan vinden. Ik noem hem meneer Smit. Hij loopt achter zijn rollator door de gangen en hij wil weg. Hij komt vaak bij mij binnen om te vragen of ik hem kan helpen naar Scheveningen te gaan. Hij wil dat ik een briefje schrijf aan alle bussen in Den Haag waarop staat dat hij in de bus mag en dat ik later voor hem betaal. Hij denkt dat zijn huis nog in Scheveningen is, terwijl hij daar jaren geleden heeft gewoond. Hij is vaak boos, ook op mij. Dan schreeuwt hij dat ik ook niks voor hem doe. Hij is behoorlijk verward. Hij staat uren bij de deur, soms schuifelt hij naar buiten, maar hij komt gauw weer binnen. Meneer Smit wil naar zijn oude vrienden, hij wil kijken of ze nog leven en bij ze op bezoek, voor ze komen te overlijden.
Tijdens het kerstdiner ging ik aan tafel zitten bij meneer Smit. En tot mijn verbazing vond hij het fantastisch! Steeds weer zei hij dat hij zo genoot, dat het eten heerlijk was. Af en toe sloot hij zijn ogen, luisterend naar de muziek, met een glimlach op zijn gezicht. Bij het weggaan gaf ik iedereen een doosje chocolaatjes, wat onze fantastische medewerkers hadden geregeld. Hij straalde, kwam op me af en zei: ‘Kom jij eens even hier!’ Hij legde zijn handen om mijn hoofd, trok mijn hoofd naar zich toe en drukte een dikke kus op mijn voorhoofd. Wat een geweldig moment!
Later kwam mijn collega naar me toe en ze zei: ‘Agnes, waarom rijden wij hem niet gewoon naar Scheveningen?’ En dat gaan we doen binnenkort. Je kan daar van alles van vinden, maar dit is wel echte aandacht.
Liefs
Agnes
