Hi Michelle,
De medewerkers in Oostduin hebben echt hart voor hun werk én dus voor onze bewoners. Het zijn mensen die met hart en ziel in de zorg werken en niet altijd uit de voeten kunnen met de administratieve last. Het is ook lastig, want je werkt in de zorg, de bewoner staat terecht centraal en je werkt ook nog eens binnen een planning. Wanneer moet je dan die administratieve taken uitvoeren. Tussendoor? Maar er komt juist zoveel tussendoor om te doen! Zeker als je persoonsgericht werkt en écht kijkt naar wensen en behoeften van de bewoners.
Maar het is wel van belang dat er administratie is. Hoe gaat het met de bewoner? Welke controles zijn er gedaan? Het gaat hier om een doelgroep die zo ontzettend kwetsbaar is!
Ik ben van mening dat elke werkrelatie begint met vertrouwen. Vanuit vertrouwen bouw je je (werk)relatie verder op. Ik heb het vertrouwen dat onze zorgmedewerkers hun werk met hart en ziel en met de beste intenties doen. Maar de relatie met de mantelzorgers of familie moet opgebouwd worden vanuit gewonnen vertrouwen denk ik. Het is ook niet niks om je partner, vader of moeder in een verpleeghuis te moeten achterlaten. Als mijn moeder in Oostduin zou wonen, zou ik ook willen weten wanneer ze gedoucht is. Want ik wil, uit respect naar haar, dat ze haar leven zo veel als dat ze gewend is kan voortzetten en ik weet dat ze elke dag wil douchen. Maar als het moment komt dat ze niet gedoucht wil worden, sta je met een enorm dilemma. Als de zorgmedewerker tegen mij zegt dat mijn moeder niet gedoucht is omdat ze niet wilde, moet ik erop vertrouwen dat dat zo is, en dat het niet is omdat de zorg eigenlijk geen tijd had. Moeilijk, want je wil het beste voor je partner, vader of moeder. Er moet toch een minimale hygiëne zijn, ook als mijn moeder niet wil. Maar als de bewoner niet gedoucht wil worden, is wassen aan de wasbak een goed alternatief, dat is óók goede liefdevolle zorg, maar communicatie met de mantelzorgers of familie is hierbij essentieel.
En als ik bel met de afdeling, en ik wil weten hoe het met mijn moeder gaat, wil ik niet horen dat de betreffende medewerker het niet weet, omdat haar dienst net begonnen is. Dan wil ik dat er overdracht is geweest en tja, dat is toch makkelijker als het is opgetekend.
Over dat ‘geen tijd’ gesproken. Bij ons in Oostduin gaat het nu echt knellen als het gaat om de personeelsbezetting. Personeel is gewoon nauwelijks te krijgen! En uitzendkrachten ook niet. De medewerkers werken hartstikke hard, maar ervaren steeds meer de effecten van de huidige arbeidsmarkt. Want een verzorgende of verpleegkundige kan kiezen uit vele werkgevers en we vissen allemaal in dezelfde vijver. Hoe we dit moeten oplossen? Ik weet het niet goed. In ieder geval aandacht hebben voor de medewerkers, naar ze luisteren en ze ondersteunen bij hun taak. Maar ik vrees dat dat niet genoeg is. Want als je bezetting te laag is, kan je niet meer de zorg leveren die je nastreeft. De liefde en het respect voor de bewoner blijft, maar die douchebeurt kan misschien net even niet op die dag. Wat een dilemma! Hoe is het bij jou in Adegeest met de personeelsbezetting? Hoe hou jij de zorgmedewerkers gemotiveerd?
Groeten uit Oostduin,
Agnes
